Çamur zıpzıpları, Oxudercinae alt-familyasını oluşturan ve çok sayıda türü kapsayan ikiyaşayışlı (amfibik) balıklardır. Suyun dışında 3 gün kadar sağ kalabilen, ön yüzgeçlerini ayak gibi kullanarak kıyıda yürüyebilen (hatta alçak dallara tırmanabilen ve 60 cm civarında sıçrayabilen) ve ağzında taşıdığı suyu dil gibi kullanarak karada beslenebilen balıklardır. Çamur zıpzıpları, gel-gitlerin sık yaşandığı çamur yatakları ve mangrov ormanları gibi tropik (dönence) ve subtropik (dönence-altı) bölgelerde (Batı ve Doğu Afrika, Madagaskar, Hindistan, Çin, Japonya, Avustralya kıyıları gibi) bulunurlar.

Yaşamlarının dörtte üçünü suyun dışında geçiren çamur zıpzıpları, hava solumak için özel organlara sahip olmamalarına rağmen, nemli kaldıkları sürece oksijeni derilerinden ve ağız kenarlarından emebilirler. Nemli kalabilmek için sulu toprakta yani çamurda sık sık yuvarlanma ya da baş ıslatma hareketi yaparlar. Solungaç odacıklarında su baloncukları tutabilirler ve bu sayede suyun dışında solungaçları yoluyla nefes almayı sürdürebilirler.

Gözlerinin alt kısmında su dolu bir kesecik bulunur ve karadayken balık sık sık gözlerini bütünüyle bu keseye geri çekip nemlendirir. İki gözü birbirinden bağımsız hareket edebilen hayvanın görüş alanı çok geniştir. Ayrıca suyun dışında yani hava ortamında, suda olduğundan daha iyi görür.

Ön yüzgeçleriyle adım atan çamur zıpzıpları, düz zeminde ilerlerken arka yüzgeçlerinden pek yardım almaz; genellikle dümdüz uzanan kuyruğu sürükler. Ancak eğimli yüzeylerde ve zıplama yapacakları zaman kuyruklarını kullanırlar. Yine kaslı kuyruklarının ve gövdelerinin yardımıyla hafif yükseltilere tırmanmayı da başaran çamur zıpzıpları kıyıda gezinerek, çoğu zaman orada buldukları böceklerle beslenirler.

Suyun içinde avlanırken, çoğu balık -aslında sucul omurgalıların çoğu- emerek beslenme denilen bir teknik kullanır. Bu biraz özelleşmiş bir anatomi, yani özel bir ağız-çene yapısı gerektiren bir harekettir ve suyun altında gerçekten çok iyi iş görür. Ama o tip bir yapı muhtemelen karada işe yaramaz diye düşünsek de, çamur zıpzıpı bambaşka bir teknikle suyun dışında beslenebiliyor. Dilleri olmasa da karaya çıkarken yanlarında su götürüp, beslenecekleri zaman üzerine su fırlatıyor ve ardından komple emiyorlar. Bu tekniğe "su dili" veya "hidrodinamik dil" adı veriliyor.